مضامین مدایح نبوی در شعر ابن نباته مصری

یکی از رایج ترین گونه های شعر عربی، مدح است که تقریباً با اغراضی چون وصف ،حماسه، رثا و هجو همزاد است و جزء نخستین اغراض شعر عربی به شمار می آید، امّا مدایح نبوی که گونه ای از مدح هستند، پس از ظهور و قدرت یافتن اسلام، پا به عرصه وجود گذاشت و شاعرانی مسلمان، معاصر با نبی اعظم (ص) به سرودن این گونه شعری همت گماردند. از زمان رسول خدا (ص) تاکنون بسیاری از شاعران به مدح فضائل و مناقب ایشان پرداخته اند. و این مدایح در گذر این دوران شاهد تحولاتی در مضمون، مقصود، شکل، کمیت و کیفیت بوده است اهتمام چندی از شاعران به این موضوع چنان زیاد بوده که اکثر مردم آنها را با مدایح نبوی-شان می شناسند. یکی از این شاعران مدح نبوی که توجه ویژه ای به این موضوع نشان داده ابن نباته مصری است.او در دیوانش که در برگیرنده اشعاری بسیار و در اغراض گوناگون است شش قصیده را نیز به مدح پیامبر (ص) اختصاص داده است..در این رساله موضوعات این شش قصیده مورد بررسی قرار گرفته است. موضوعاتی که در این قصاید به آنها پرداخته شده بسیار و گوناگون است؛ مانند غزل، ستایش پیامبر (ص)، ستایش اهل بیت و صحابه، تمجید قرآن و شریعت اسلام، ذکر معجزات پیامبر (ص) توسل و...ستایش فضایل و مناقب حضرت، و غزل بیش از هر موضوع دیگری به چشم می آید.